Onafhankelijk onderzoek naar werkwijze van VN-klimaatpanel draait behoedzaam om hete brij heen

Stel je bent onafhankelijk wetenschapper en je krijgt de – op zich eervolle – opdracht van de hoogste VN-baas, Ban Ki-moon, om het IPCC-proces en -procedures te onderzoeken naar aanleiding van de wereldwijde kritiek op onregelmatigheden die daarin aan het licht zijn gekomen. Stel voorts dat de opdrachtgever in kwestie alvorens zijn verzoek te doen, het betrokken orgaan de hemel in prijst en – hoewel hij kleine foutjes erkent en betreurt – dankt voor de onschatbare diensten, die het reeds in de loop der jaren heeft geleverd, daaraan toevoegend dat het klimaat een grote bedreiging voor de mensheid vormt en dat de IPCC-boodschap nog steeds recht overeind staat.

Wat doe je dan als gewetensvol onderzoeker? Het antwoord op die vraag is te vinden in het pas uitgekomen rapport van een ad hoc 'Independent Evaluation Group', uitgebracht onder de verantwoordelijkheid van de 'InterAcademy Council'. Het is een overwegend technische rapport dat – toegegeven, overeenkomstig het mandaat – zorgvuldig om de hete brij heendraait. Want wat is die hete brij? Dat zijn de beschuldigingen van doelbewuste en stelselmatige 'cherry-picking', 'spindoctoring' en 'scaremongering' aan het adres van het IPCC, zoals die onder meer door het Climategate-schandaal naar buiten zijn gekomen. Daarnaast dient ook de exclusieve focus op de menselijke broeikashypothese te worden genoemd. Bijna geen woord daarover in het rapport. In plaats daarvan ellenlange – op zich niet onaardige en/of onverstandige – overwegend procestechnische verhalen over zaken van secundair belang.

Tekenend is dat het rapport meldt:

Dit is in lijn met de boodschap van de zogenoemde coördinatoren in het IPCC-proces, die participerende wetenschappers, die naar hun mening spijkers op wetenschappelijk laag water zochten, er herhaaldelijk aan herinnerden: 'We want to be helpful to policymakers. Aren't we?' Om nog maar te zwijgen van het gedrag van een van de co-voorzitters van het IPCC, van wie een oog- en oorgetuige heeft verklaard, dat deze de toiletten kwam binnenstormen met de oproep: 'Make strong statements!' (Hij bedoelde alarmistische verklaringen tegenover de aanwezige media). M.a.w. ook volgens de IAC-commissie moeten wetenschappers rekening houden met de behoeften van beleidsmakers. De ervaring leert dat dit kan ontsporen en kan leiden tot een politisering van de wetenschap.

De conclusies van de commissie beginnen met de woorden:

Daarmee is de toon gezet. Maar het zal geen verbazing wekken dat slechts weinig critici het daarmee eens zijn. Het IPCC heeft de wereldgemeenschap bakken vol geld gekost door de (pseudo-)wetenschappelijke argumenten aan te leveren ter rechtvaardiging van tal van maatregelen, die – en daarover zijn zowel aanhangers van de menselijke broeikashypothese als klimaatsceptici het met elkaar eens – geen enkel meetbaar effect zullen sorteren op de wereldtemperatuur. Het is daarom een raadsel hoe de commissie tot deze conclusie is gekomen.

Even verder:

Voorwaar een uiterst opmerkelijke redenering, waarbij Galilei zich ongetwijfeld in zijn graf zal omdraaien!

En dan komt de commissie met een uiterst technisch verhaal over verbetering van het management van het proces, waaraan zij een aantal aanbevelingen vastknoopt. De hogere echelons dienen te worden versterkt en geprofessionaliseerd (nóg meer geld dus); de 'Lead Authors' en 'Review Editors' moeten wat meer op hun strepen gaan staan, vooral in controversiële kwesties; de onzekerheden moeten helderder worden aangegeven; er dient een betere communicatiestrategie te komen (nog meer indoctrinatie?); regionale deskundigen (vooral uit de Derde Wereld) dienen meer te worden ingeschakeld (om de pro-AGW-lobby aldaar de versterken?); de samenvatting voor beleidsmakers zou sneller te dienen worden goedgekeurd waarbij de invloed van overheden in dat proces zou dienen te worden teruggedrongen; en de last voor de deelnemende wetenschappers zou dienen te worden verlicht.

Ik zal het de lezers verder besparen. De liefhebbers verwijs ik naar de oorspronkelijke tekst.

Er zijn echter ook enige passage waaraan de klimaatsceptici houvast kunnen ontlenen, zoals het feit dat het voorzitterschap van het panel volgens de commissie zou dienen te worden beperkt tot een termijn van één evaluatieperiode. Aangezien Pachauri reeds langer deze functie vervult, zou hij stante pede dienen af te treden. Daarnaast zouden voorzitters formele kwalificaties dienen te hebben (Pachauri heeft die niet als spoorwegingenieur) en er zou een grondig onderzoek dienen plaats te vinden om mogelijke belangenconflicten (hetgeen bij Pachauri eveneens een rol speelt) te vermijden.

Voorts stelt de commissie:

En ook:

Van hetzelfde laken en pak:

Men zou dus uit de aanbevelingen kunnen afleiden dat de commissie vindt dat het IPCC geen aandacht heeft geschonken aan opvattingen die afweken van de mainstream en dus bevooroordeeld was. Dat is inderdaad een belangrijk verwijt van de sceptici aan het IPCC.

Maar wat gebeurt er indien de 'Lead Authors' van het komende rapport tot de meest enthousiaste 'warmistas' behoren, zoals het zich laat aanzien? Kunnen we dan niet meer van hetzelfde verwachten?

Opvallend is ook dat er geen Russische wetenschapper deel uitmaakte van de onderzoekscommissie, terwijl Rusland toch over veel vooraanstaande deskundigen op klimaatgebied beschikt. Zou de reden daarvan misschien kunnen zijn gelegen in het feit dat die niets in de AGW-hypothese zien?

Per saldo kan worden gesteld dat de VN een rapport heeft besteld dat de weg vrijmaakt voor een betrekkelijk ongestoorde voortzetting van de activiteiten van het IPCC en zo ongeveer heeft gekregen waar het om heeft gevraagd. Het rapport biedt dus zeker geen antwoord op de fundamentele bezwaren van de klimaatsceptici tegen de menselijke broeikashypothese. Dat stond overigens ook (met opzet?) niet in het mandaat van de commissie. Dus dat kan de commissie niet worden aangerekend.

In beginsel zou het rapport een aanzet kunnen geven tot een cultuuromslag in het IPCC. Maar of dat, gegeven de geconditioneerde reflexen van de broeikaszeloten en de politieke invloeden, ook werkelijk zal gebeuren, ligt in de schoot der toekomst verborgen. Roy Spencer heeft in ieder geval de hoop al opgegeven en vindt dat het IPCC dient te worden opgeheven (lees hier).

Voor de nabije toekomst kan het gezond verstand slechts hoop putten uit het feit dat de door de AGWers gedroomde opvolger van Kyoto op sterven na dood is en dat Moeder Natuur – niet geconsulteerd door de commissie – gewoon haar eigen plan trekt en ons afkoeling zal brengen in plaats van opwarming. Als dat zo is – maar dat is natuurlijk niet zeker – zullen we over een paar jaar geamuseerd kunnen terugkijken op alle opwarmingsheisa. En dan? Óp naar de volgende hype!

PS,
Voor een 'diplomatieke' toelichting op het rapport van Robbert Dijkgraaf, co-voorzitter van het IAC, in NOVA zie hier.

Voor een wat openhartiger toelichting op het rapport van Louise Fresco, lid van de evaluatiecommissie, luister naar Radio 1 hier (vanaf 00:16).

Lees ook de inbreng van Ross McKitrick in het onderzoek van de commissie.

Ook het commentaar van Marcel Crok is zeer de moeite waard: hier.